آیا تا به حال به مواد تشکیل دهنده خشکبار فکر کرده اید؟

خشکبار شامل چه محصولاتی است؟

یکی از قدیمی‌ترین روش‌های نگهداری مواد غذایی، استفاده از فرآیند خشک کردن است. به کمک این فرآیند، علاوه بر ممانعت از فساد مواد غذایی، وزن و حجم محصول نیز کاهش یافته و باعث سهولت در بسته‌بندی، حمل و نقل و انبارداری آن می‌گردد. در این مقاله ابتدا میوه‌های خشک و میوه‌های خشکانده را تعریف کرده و سپس تعاریف علمی هریک از خشکبار متعارف و پرمصرف را مطرح می‌کنیم.

تعاریف و تفاوت خشک و خشکانیده

میوه‌ها، مغزها و دانه‌های خشک (Dry) محصولاتی هستند که رطوبت بخش خوراکی آن‌ها پس از رسیدن، بطور طبیعی کم باشد.

میوه‌ها، مغزها و دانه‌های خشکانیده (Dried)، محصولاتی هستند که رطوبت بخش خوراکی آن‌ها پس از رسیدن، بطور طبیعی زیاد بوده و بخش زیادی از این رطوبت با خشک کردن به روش‌های گوناگون از آن گرفته می‌شود.

خشکبار شامل چیست؟

خشکبار یا خشکه بار یا میوه خشک به میوه هاى خشک شده و برخى مغز دانه ها گفته مى شود. مغز دانه هایى مانند پسته، بادام، فندق، گردو خشک و میوه هاى خشک مانند کشمش، کشمش سبز، کشمش سبز تیزابى، برگه آلو بخارا، قیسى خشک، برگه هلو، برگه زردآلو، برگه آلو، خرما، انجیر خشک، خشکبار جزو آجیل حساب نمى شود. در قدیم به خشکبار، میوه خشک مى گفته اند.

همه طرفداران میوه های خوشمزه!
همه مواد غذایى، علاوه بر این که به واسطه انسان مورد استفاده قرار مى گیرند، توسط دیگر جانداران نیز مورد استفاده تغذیه اى قرار مى گیرند. ویروس ها، قارچ هاى تک سلولى، از نخستین موجوداتى هستند که غذاها و از جمله میوه ها را در مورد حمله قرار مى دهند. به این ترتیب، تنها پس از چند روز و گاهى حتى پس از چند ساعت از برداشت میوه، کار تخریب میوه ها آغاز مى شود؛ به گونه اى که ابتدا با لک هاى ظریف و سپس حالت کپک زدگى و له شدگى، میوه غیر قابل مصرف مى شود.

هدف خشک کردن میوه چیست؟
هدف عمده خشک کردن ماده غذایى، افزایش ماندگارى محصول نهایى است. کاهش رطوبت محصول، در فرآیند خشک کردن میوه تا حدى انجام مى شود که رشد میکروبى واکنش هاى شیمیایى را محدود کند. در اغلب آجیل و خشکبار فروشی‌ها، بسته‌های میوه‌ی خشک شده (حاوی سیب، کیوی، انبه، موز و دیگر میوه‌های خشک شده) به فروش می‌رسند. حمل و نگه‌داری این میوه‌های خشک، ساده‌تر و احتمال خرابی‌شان نیز کمتر است.

طریقه خشک کردن میوه از روش سنتى تا روش صنعتى!

از زمان هاى قدیم خشک کردن، مربا کردن، در شکر نگه دارى کردن را براى نگه دارى میوه ها استفاده مى کرده اند. جوزهاى شکرى در واقع میوه هایى هستند که خشک شده و درونشان با شکر پودرى پر مى شده است.

میوه هایى از قبیل آلو، هلو، توت وانگور اغلب به صورت خشک شده به شکل آلو خشکه، برگه آلو، توت خشکه و کشمش مورد استفاده قرار مى گرفته اند. امروزه نیز مصرف میوه هاى خشک از اقبال بسیارى برخوردارند و دستگاه هاى برقى براى خشک کردن سریع میوه ها در اختیار خانواده ها قرار دارد.

 دراکثر فرآیندهاى خشک کردن، از هواى داغ استفاده مى شود، اما سالیان متمادى است که در سراسر جهان خشک کن هاى هوایى باعث کریستاله کردن مواد غذایى شده و آنها را شبیه تر به شکل اولیه خود خشک مى کنند. فرآورده ى تولید شده، بدون استفاده از ترکیبات شیمیایى نگهدارنده از نظر خصوصیات کیفى مانند رنگ، طعم، ارزش غذایى و محتواى ویتامینى، برترى قابل توجهى در مقایسه با نمونه هاى تولید شده به صورت سنتى و صنعتى معمول دارد.

 

میوه خشک:

بر اساس توصیه‌های متخصصین تغذیه تمامی میوه‌ها را نمی‌توان خشک کرد. در ادامه مطلب لیست میوه‌هایی که می‌توان خشک کرد را بیان خواهیم کرد. بهتر است میوه‌ها را چنان خشک نکیم که مانند چیپس شکننده شوند. خشک کردن میوه‌ها را باید تا زمانی که ۲۰% از رطوبت آن‌ها باقی مانده است ادامه دهید. میوه‌هایی که کاملا رسیده‌اند را برای خشک کردن انتخاب کنید. همچنین میوه هایی که می‌خواهید خشک کنید باید رسیده، سفت و سالم باشند، میوه های که آسیب دیده، لک شده یا کال هستند اصلا گزینه مناسبی برای خشک کردن نیستند زیرا طعم مطلوبی نخواهند داشت.

میوه‌های زیر مناسب خشک کردن می‌باشند:

آلو شابلون

نارگیل

سیب

کیوی

موز

توت فرنگی

انبه

خرمالو

نارنگی

هلو

خربزه

پرتقال

زردآلو

گلابی

آناناس

انجیر

توت سفید

لیموعمانی

خرما

کشمش

زرشک

خشکبار شامل چیست؟

 

 منبع 1

منبع 2